W Olecku wieża ciśnień została zbudowana w 1907 r. Idea funkcjonowania tego rozwiązania zakładała lokalizację wieży w najwyższym punkcie terenu zaopatrywanego w wodę. Wieżę zaprojektowano w oparciu o opatentowaną konstrukcję zbiornika wody, przeznaczoną do wież ciśnień. Projekt profesora Otto Intze zakładał wykonanie zbiornika z blach metalowych połączonych na zakład nitami. Do zbiornika można było dostać się po drabinie zamontowanej w centralnej rurze stalowej szczelnie połączonej z dnem. Zbiornik posiada wklęsłe, sferyczne dno, o średnicy podparcia mniejszej niż średnica zbiornika. W dolnej części zbiornik zwęża się, tworząc powierzchnię stożka. Dzięki zmniejszeniu średnicy podparcia zbiornika możliwa była budowa smuklejszego trzony wieży. To wzorcowe rozwiązanie projektantów na przełomie XIX i XX wieku pozwalało na duże ograniczenie kosztów budowy tego obiektu.
Remont wieży ciśnień w 1930 r.
Fotografia z książki: Treuburg. Ein Grenzkreis in Ostpreußen Red. Klaus Krech. Kommisions-Verlag G. Rautenberg, 1990.
Remont wieży ciśnień w 2006 r.
Remont wieży ciśnień w 2006 r.
Po gruntownej modernizacji obiektu w 2006 r. wieża w dalszym ciągu funkcjonuje, stanowiąc ważny element techniczny systemu hydraulicznego sieci wodociągowej miasta.
Widok na wieżę ciśnień w 1995 r.
Do zbiornika na górze prowadzi rurociąg tłoczny 150 mm zasilany pompami z ujęcia wody. Ten sam przewód rozprowadza wodę do odbiorców. Ciśnienie wody jest stabilne i zależy głównie od wysokości zwierciadła wody w zbiorniku nad punktem poboru. Na zbiorniku zamontowano też urządzenia do sygnalizacji stanów minimalnych i maksymalnych w zbiorniku wieżowym. W przypadku awarii sygnalizacji rura przelewowa połączona z kanalizacją zabezpiecza zbiornik przed wylaniem wody do budynku wieży.
Widok na wieżę ciśnień z samolotu w 2007 r.